ေဆြး
ထူးအိမ္သင္မ႐ွိေတာ႕ထဲက
သီခ်င္းဆိုတာမ႐ွိေတာ႕ဘူး
ကိုေစာ္ကဲၾကီးမင္းျဖစ္တဲ႕ေခတ္မွာ
ျမစ္ေတြခန္းတာလည္းဘာထူးဆန္းလို႕လဲ၊
သူရဲေကာင္းတေယာက္ကမ႐ွိေတာ႕ဘူး
သူရဲေကာင္းတေယာက္ကိုလည္း သူတို႕ကဖြက္ထားတယ္
......ကဆိုတယ္၊
နမိတ္ပံုေတြ....
နမိတ္ပံုေတြ....
နမိတ္ပံုေတြ....
ကိုယ္အနုပညာကို ကိုယ္ျပန္ပီးသင္းကြပ္ေနရ
လြမ္းတယ္....
လြမ္းတဲ႕အေၾကာင္းေတြကိုေတးထား ထစ္ထားရတယ္၊
သူရာထဲမွာပဲနစ္နစ္
အသျပာထဲမွာပဲနစ္နစ္
ေမာဟေတြထဲမွာပဲနစ္နစ္
ေလာဘေတြထဲမွာပဲနစ္နစ္
စိုးရိမ္၊ ေၾကာက္လန္႕၊ ေဒါသေတြထဲမွာပဲနစ္နစ္
ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသူေတြအတြက္
ေပ်ာ္႐ႊင္ေပးပါတယ္၊
ဒီရင္ဘတ္ၾကီးကေတာ႕
ဟိုအေမႊးတိုင္ေတြလို
တေျမ႕ေျမ႕
တေျမ႕ေျမ႕....
သူတို႕ပခံုးေတြနဲ႕
႐ံႈး႐ံႈး မုန္းမုန္း
နစ္သထက္္မနစ္ေအာင္ ထမ္းထားေပးတဲ႕
အို......
အေမွာင္ေခတ္မွာမို႕ ရဟနၱာမျဖစ္တဲ႕
ခ်စ္သူတို႕ေရ.........
က်ြန္ေတာ္႐ံႈးခဲ႕ပါတယ ္္႐ံႈးခဲ႕ပါတယ္
႐ံႈးခဲ႕ပါတယ္၊
အ႐ႈံးေတြထဲမွာေခါက္႐ုိးက်ိုး
ေရးခ်င္တာေတြေရးျပီး
ကိုယ္႕ကိုကိုယ္အာပါတ္ျပန္ေျဖေနရတဲ႕ဘဝ
...........
...........
နာတယ္။
ေအးခိုင္
ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္းေဟာင္းရဲ႕ျပခန္း
No comments:
Post a Comment